Voices of Tolerance is een programma van Museum Ons’ Lieve Heer op Solder waarin vmbo-leerlingen worden uitgenodigd om hun stem te laten horen rond thema’s als vrijheid, tolerantie en (religieuze) diversiteit. (In)tolerantie is geen abstract begrip voor deze jongeren, maar een alledaagse uitdaging. In een 10-weekse lessenserie werkten de derde klassen van het KIEM Montessori uit Amsterdam Oost in verschillende workshops aan dit thema. Docent Wendy Krol vertelt erover tijdens een kort interview:
[Het verhaal gaat verder onder de afbeelding.]
Waarom het Voices of Tolerance programma?
“We kennen Museum Ons’ Lieve Heer op Solder al langer en we hebben in eerdere jaren ook meegedaan aan Voices of Tolerance. Dit jaar waren we op zoek naar een lessenserie waarin maatschappijleer, wereldburgerschap en ckv met elkaar verbonden werden. Wereldburgerschap draait eigenlijk puur om tolerantie dus we zagen veel aanknopingspunten met het programma. We hebben daarom het museum benaderd om te vragen of zij samen met ons en gebruikmakend van de bestaande lesmaterialen een lessenreeks wilden vormgeven.”
Hoe zagen de lessen eruit? “
In tien opeenvolgende weken hebben we een heel divers programma gedraaid. We hebben natuurlijk het museum bezocht. In de verborgen huiskerk konden we de leerlingen iets meegeven over tolerantie door de eeuwen heen en welke manieren mensen zochten om toch zichzelf te kunnen zijn. In de klas hebben we ook veel gesproken over de betekenis van tolerantie en vrijheid. We hebben ook een paar gastsprekers gehad die ieder op hun eigen manier een impact maakten op de leerlingen.”
[Het verhaal gaat verder onder de afbeelding.]
Wat of wie heeft denk je de meeste impact gemaakt?
“Dat is moeilijk te zeggen omdat het totale programma een sterke samenhang had en in zijn totaliteit dus vooral het verschil heeft gemaakt. Rapper Safoan Mokhtari en acteur Anouar Ennali zijn enorme rolmodellen. Met Safoan hebben de leerlingen een rap gemaakt en met Anouar hebben zij gewerkt aan theatrale scenes en gedichten. Het was mooi om te zien dat deze rolmodellen dicht bij de belevingswereld van de kinderen konden komen, misschien omdat zij een vergelijkbare achtergrond hebben. Zij deelden ook veel eigen ervaringen; dat was mooi.”
Wat vond je zelf het meest waardevolle aan het programma?
“Wat ik heel belangrijk vond, is dat ik, mijn mededocenten en de andere begeleiders van het museum de discussies tussen de leerlingen heel vrijelijk hebben laten plaatsvinden. Er werden best wel eens dingen gezegd die ik op het randje vond, maar we grepen dan niet in. Wat heel mooi was om te zien, is dat de leerlingen elkaar ook andere inzichten konden bieden.”
Waar gingen de discussies zoal over?
“Onderwerpen die spelen in de maatschappij of die van invloed zijn op het leven van de leerlingen, waren meestal het onderwerp van gesprek. De zwartepietendiscussie is ter sprake gekomen, maar ook het vaccineren tijdens de huidige coronapandemie. Een LHBTIQ+-leerling kon zich tijdens de lessen ook uiten. Er was dus ook voldoende ruimte voor persoonlijke onderwerpen.”
De lessenreeks is afgerond met een performance op de zolderkerk. Wat nemen de leerlingen nu mee van dit programma?
“De leerlingen hebben flinke stappen gemaakt in het leren formuleren van hun mening en gedachten en hier ook argumenten bij te verwoorden. Ik zie ook dat ze nu veel meer als groep optreden en elkaar makkelijker durven aan te spreken op uitspraken en gedrag. Tot slot zijn sommige leerlingen enorm uit hun schulp geklommen en hebben zij ervaren dat zij ook een stem hebben die gehoord mag worden.”
Tot slot: volgend jaar weer?
“Iedere school is verplicht om iets te doen met het vak wereldburgerschap. Wereldburgerschap draait om tolerantie. Dit programma is daarom een hele goede manier om kinderen bewust te maken van wat zij denken en zeggen, en of wel tolerant is naar de ander toe. Dus ja!”